Όταν ο Φρόϋντ ανακάλυψε στον Οιδίποδα το "Οιδιπόδειο σύμπλεγμα" και ο Φρομ την πάλη των γενεών για την πρωτοκαθεδρία εμείς ακούγαμε πως "όποιος μάθει την αλήθεια βγάζει τα μάτια του". Αυτό γεννούσε την υποψία πως κάτι άλλο πιο υψηλό ήθελε να πει η Τραγωδία που άξιζε να αναζητηθεί. Για να γίνει αυτό κατανοητό θα έπρεπε να αναλυθούν και να διερευνηθούν οι μύθοι και το θέατρο για το τι τα προκάλεσε, τι ήθελαν να πουν και πως αυτά σχηματοποιήθηκαν με τους μύθους και πως παραστάθηκαν επάνω στην σκηνή.
Στο βιβλίο αυτό γίνεται μία έρευνα για το τι προκάλεσε και πως γεννήθηκε το θέατρο. Πως σχηματίσθηκαν και πως συντέθηκαν οι μύθοι. Ποιες ήταν οι ιδέες που ήθελαν να διαδώσουν και ποιες ιστορικές εξελίξεις να διασώσουν. Πως μέσα από αυτούς αποτυπώθηκαν η αγωνία του ανθρώπου να επιζήσει, η προσπάθεια να οργανώσει την ζωή του, όταν άρχισε να συγκεντρώνεται σε μεγάλους σχηματισμούς, πως διεκδικήθηκε η εξουσία πως από την μητριαρχία πέρασε στην πατριαρχία και ποια διδάγματα αντλούνται από αυτά για τον σημερινό άνθρωπο.
Πέρα από αυτό η αναζήτηση έδειξε ότι πολλές φορές οι τραγωδοί χρησιμοποίησαν τα έργα τους όχι για να επαναλάβουν τις παλιές αλήθειες αλλά και για να προβάλλουν μέσα από τους μύθους τις δικές τους ιδέες και πεποιθήσεις.
Με βάση αυτό γίνεται προσπάθεια η κάθε τραγωδία να ενταχθεί χρονολογικά και να προσδιοριστεί η ιστορική συγκυρία μέσα στην οποία παρουσιάστηκε και πως επηρεάστηκε ή επηρέασε τα γεγονότα. Παρατίθεται ο μύθος που ενέπνευσε τον κάθε τραγωδό. Δίνεται περιληπτικά ο σκηνικός τρόπος παρουσίασης και μετά αφού εντοπιστούν τα σημεία ορόσημα που μπορούν να μορφοποιήσουν την κεντρική ιδέα εξάγονται συμπεράσματα τόσο για τον στόχο του μύθου όσο και εκείνον του ποιητή και τέλος αξιολογείται κάθε έργο και προβάλλεται η προσφορά του στον κόσμο των ιδεών και του πνεύματος.
Όλη η εργασία κλείνει με την παράθεση των συμπερασμάτων και κατασταλαγμάτων στα οποία οδηγεί η γνωριμία και εξοικείωση με το γνήσιο αρχαίο πνεύμα.